poniedziałek, 19 sierpnia 2013

Szybko i nic!

Żyjemy i raczej nie przestaniemy żyć. No chyba, że trafi w nas piorun albo przejedzie nas markowy samochód, którego kierownicę dzierży podlotek. Czasem terminem tym można opisać osobniki/osobniczki, które zatrzymały się na etapie rozwoju umysłowego poczwarki, chociaż licznik lat wciąż leci nieubłaganie. Wcale to mnie nie cieszy, was też nie powinno. Świat jest pełen świrów, pełen poczwarek zasiadających na ważnych stanowiskach, pierdzących w stołki. Tym światem rządzą kosmiczne wartości wymierzane w euro, dolarach i funtach, nie ma miejsca na złotówkę. To nas boli, nas - Polaków, którzy chcą żyć z taką samą siłą, szybkością i natężeniem, jak znajomi zza oceanu. Powielamy schematy, kupujemy jaguary na kredyt, toniemy w natłoku rachunków i elektronicznych środków płatności. Adaptujemy wszystko co przyniesie wiatr, nawet gówno, które przylgnie do nas z zachodu traktujemy jak cud większy niż ten na Jasnej Górze. Nikt już nie pamięta, że mieliśmy własne sukcesy. Drabina wartości przekształca się zgodnie z panującymi trendami. Masz ipada, jesteś kimś. Gdy go nie masz, jesteś sam. Kompletnie wykluczony z ekskluzywnej społeczności zażywającej kąpieli w luksusach świata doczesnego. Taplanie się w łajnie, wyciąganie czyichś brudów na światło dzienne. Portale plotkarskie mnożące się z taką szybkością, z jaką przyspiesza nasz jaguar. Wstydzimy się być Polakami, takimi z krwi i kości. Wolimy być pisklętami Statuy Wolności, niż pielęgnować nasze piękno, które nie kryje się w zakamarkach portfela i zdjęciach na fejsbuku.

Baj de łej... aby dopieścić swoje amerykańskie ja, wstawię wam kilka zdjęć z sesji, którą wykonała cudowna Magdalena Graj aka Fotograficzna Furia. Endżoj!